✍️ مهرور بوشهر
این دنیا گذری از :
زمان ، مکان ، جسم
و روح انسانهاست
در این دنیای فانی هیچ جنبده ای باقی
نمی ماند بجز نام و نشان زیبا بخصوص
وقتی که آمیزه ای از هنر و آیین هنرمند
ی باشد .
*ایرج فرزند موسی* :
در *محله شکری* از خانواده ای
متین و مذهبی چشم به جهان گشود
و با *تعزیه و تئاتر* رشد و نمو یافت تا
اینکه نامش بر آسمان *فرهنگ و هنر*
ایران نشست .

*استاد ایرج صغیری* از جمله افرادی بود
که هنر نویسندگی ، بازیگری و کارگردانی
در ذات و سرشتش جستجو کرد که
گویی از همان روزهای ازل در او به
عنوان موهبتی نهادینه شده بود .
هنرمندی توانمند در ایفای نقش شمر
تعزیه شکری که هنوز هم در یادها و
خاطره ها از او بعنوان *بهترین اشقیا*
خوان تعزیه نام میبرند .
چیره دست در خلق آثار نوشتاری و
قصه ها که همه شخصیتهایش از
متن جامعه اند .

گاه *روح عصیانگری* بر ظلم را بر نمیتابد به عنوان نمونه نقش اکبر در نمایش قلندر خونه نمونه بارزی از *درونگرایی* اوست که همواره با *ظلم در ستیز* بود .
و نقش ماندگاری از جمله *ابوذر* ،
*محپلنگ* …. بیادگار گذاشت .
اصولا استاد صغیری از عمق باورهایش
به تئاتر آمد رشد کرد و بالنده شد .

چند سال قبل همراه دوست دیرینه ام
رضا سیاوشی طبق قرار قبلی به منزلش
رفتیم .در حالی که از کمر درد دراز کش
بود و در کتاب هایش غوطه ور ، اما
قلمش همچنان در دستش استوار و
مشغول نوشتن بوسلامه های دریایی
بود .

ابهت عجیبی داشت که حاکی از هنر
*بی بدیلش* در تعزیه و تئاتر بود .
و در آخرین عمل جراحی در بوشهر
همراهش بودم ولی متاسفانه نتوانستم
در شیراز همگامش باشم .
اما دست تقدیر روزگار *قانونی* دارد
بنام *همه* که تا کنون کسی نتوانسته
از آن حذر کند و آنهم *دیار باقی* است.
*بدرود*
*مرد لحظه های*
*سترگ و هنرمندانه*
*قلندر خونه و محپلنگ بوشهر*
۱۴۰۴/۶/۱۳
بوسلامه ⬅️ هیولای دریایی
محپلنگ ⬅️ محمد پلنگ