✍پروانه سویچ
محمد سلیمانی فرزند رضا متولد ۱۳۰۷ش در اهرم تنگستان بوده است،نوه دختری افراسیاب تورانی شاعر ترانه سرای دشتی ونوه پسری کدخدا سلیمان تنگستانی در پانزده سالگی پدرش را از دست داد وبه دنبال بی عنایتی برادران ناتنی خود به دربدری افتاد.مدتی در بحرین، زمانی در کویت؛ وزمانی دیگر در سایر کشورهای عربی خلیج فارس با انجام مشاغل کوچک وسخت زندگی خود را گذرانید.
چند بار به زادگاه خود بازگشت اما برای دست یافتن به میراث پدری که توسط نزدیکان وی حیف ومیل شده بود، کاری از پیش نبرد وچنان که نوشته اند از بیم جان، زادگاهش را ترک کرد وبه شیراز رفت.در ۱۳۴۰ در کارخانه کود شیمیایی شیراز به شغل جوشکاری مشغول شد.
اما به واسطه جانبداری از حقوق کارگران ومخالفت کارفرما، از کار برکنار شد ودر شیرازبه رانندگی تاکسی پرداخت.در این مدت از مطالعه نیز غافل نبود ودستور فارسی، عروض وقافیه ومنطق وبدیع را فرا گرفت ودیوان های بعضی از شاعران بزرگ را مطالعه کرد.سرانجام نخستین اثر خود را به نام”گذری در کلبه”که قصه بلند است در ۱۳۴۵ش منتشر ساخت.در همین سال توانست ،قسمتی از باغ های نخل میراثی خود را در اهرم به دست آورد.اما مجدداآن را به برادران خود بخشید.در همین سال از سوی فرماندار کل وقت بوشهر به سمت شهردار بندر ریگ منصوب شد ولی یک سال بیشتر مصدر این شعل نبود.در ۱۳۴۶ در پالایشگاه تهران به شغل جوشکاری مشغول شد وسپس راهی کردستان گردید ودر کار ساختمانی سد کوروش، مشغول کار شد.در ۱۳۴۸ در موءسسه طرح نیشکر هفت تپه در خوزستان به کار پرداخت.در ۱۳۵۰ در آن موسسه به عنوان نماینده دوم کارگران انتخاب شد.در ۱۳۵۱ در مسابقه مقاله نویسی کارگری سراسر کشور، مقام دوم را کسب کرد و سرانجام در شهر کوچک ومورد علاقه اش (اندیمشک) مقیم شد .در سال ۱۳۵۳ در همین شهر کتاب “منظوم دهقان وخان”را انتشار داد. در این مثنوی
بلند، حس وطن دوستی ومردم داری شاعر به خوبی آشکار است.
او تضاد میان مردم وخان وجامعه را در یک داستان شیرین منظوم بیان داشته است.
شعله تنگستانی پس از سالها دربدری وغربت نشینی به بوشهر آمد ودر سازمان انرژی اتمی به کار پرداخت وبالاخره در ۱۳۵۷ براثر عارضه قلبی به رحمت ایزدی پیوست در حالیکه شانزده اثر منثور ومنظوم از او برجای ماند که امید است روزی همه ی این آثاربه زیور طبع اراسته شوند.