بنام خدای بزرگ 🍁 یلدای صبر: شب‌های حساب و کتابی برای مسئولین 🍁 *۲۵آذرماه ۱۴۰۴* عبدالرضا جاودان دلوار **در آستانه‌ی آبان و سنگینی سفره‌های سرد** در آستانه‌ی ورود به ماه آبان، با وزش بادهای سرد پاییزی، نه تنها هوا بلکه سفره‌های مردم نیز به سردی گراییده است. شب یلدا، که تنها چند روز دیگر فرا […]

بنام خدای بزرگ
🍁 یلدای صبر: شب‌های حساب و کتابی برای مسئولین 🍁
*۲۵آذرماه ۱۴۰۴*
عبدالرضا جاودان دلوار
**در آستانه‌ی آبان و سنگینی سفره‌های سرد**
در آستانه‌ی ورود به ماه آبان، با وزش بادهای سرد پاییزی، نه تنها هوا بلکه سفره‌های مردم نیز به سردی گراییده است. شب یلدا، که تنها چند روز دیگر فرا می‌رسد، اکنون بیش از آنکه نمادی از دورهمی و شکرگزاری سنتی باشد، به نمادی از دغدغه‌ی معیشت تبدیل شده است. گرانی سرسام‌آور اقلام اساسی و هزینه‌های سرسام‌آور زندگی، تلخی ناخواسته‌ای بر کام مردم شریف ایران گذاشته است؛ مردمی که با تکیه بر فرهنگ دیرینه‌ی ایرانی و اسلامی، همواره تلاش کرده‌اند تا چراغ امید را در خانه‌هایشان روشن نگه دارند. این سفره‌های مختصر، اکنون میدان آزمون صبر و استقامت مردمی است که سال‌هاست با سختی‌ها خو گرفته‌اند.
◀️ای دولتمردان و مسئولین محترم! هنگامی که سخن از ملت شهیدپرور ایران به میان می‌آید، باید بدانیم که سخن از ملتی است که ریشه‌اش در فرهنگ جهاد و تحمل مرارت‌های بزرگ است. صبر این مردم، صرفاً یک ویژگی اخلاقی نیست؛ این **صبر، خود عبادتی بزرگ** و آزمونی سخت از سوی خداوند متعال است. هر روزی که سفره‌ای با کمترین داشته‌ها برپا می‌شود، هر بار که پدری با شرمندگی از کمبودها سخن نمی‌گوید، و هر لحظه که مادری با یاد عزیزانش به آینده امیدوار است، در صحیفه‌ی اعمال شما به عنوان ناظر و خادم، ثبت می‌شود.
آموزه‌های دین ما تأکید دارند که «اَلصَّبْرُ مِفْتَاحُ الْفَرَجِ» (صبر کلید گشایش است). امروز ملت ما به مرزهای این صبر رسیده است و دیگر تحمل این حجم از ناملایمات اقتصادی، طاقت‌فرساست. مسئولیت سنگین شما، درک این صبر و تبدیل آن به عمل است؛ درک اینکه این سکوت‌ها از سر رضایت کامل نیست، بلکه از متانت، نجابت و اعتقاد به تدبیر آینده است که نباید به حساب ساده‌انگاری گذاشته شود. وظیفه‌ی شماست که با تدبیر و کارآمدی، گشایش اقتصادی را نه به وعده، بلکه به عمل، بر سفره‌های این مردم بیاورید تا جشن یلدا، معنای واقعی و شایسته‌ی خود را بازیابد.
در این برهه‌ی حساس که سنت‌های نیکوی ما زیر فشار معیشت در معرض تهدید قرار گرفته‌اند، بهترین و والاترین “جشن”، ادای دین به مقام والای آنان است که خود، بزرگ‌ترین سختی‌ها را برای بقای این آب و خاک متحمل شدند.
امسال، به جای آنکه صرفاً بر سر سفره‌هایمان انار بچینیم و بر طنین خنده‌های مصنوعی مهمانی‌ها تمرکز کنیم، بیایید این شب طولانی را به فرصتی برای **زیارت مادران شهدا** تبدیل کنیم. سفره‌ی شب یلدای حقیقی در خانه‌ی مادرانی گسترده است که هر روزشان یلدایی طولانی از فراق است. دیدار با آنان، شنیدن سخنان پر از ایمانشان، و قدردانی از گذشت بی‌بدیل‌شان، اجر و منزلت‌شان بالاتر از هر رسم و آیینی است که بتوانیم به جا آوریم.
باشد که این تغییر در اولویت‌ها، تلنگری باشد برای ما و مسئولین، تا بدانیم در کجای تاریخ ایستاده‌ایم و وظیفه‌ی سنگین‌مان در برابر مردمی است که با صبر زینبی و پایداری حسینی، بار سختی‌ها را بر دوش می‌کشند.