✍پروانه سویج
ناخدا عباس در بوشهر متولد شد واز آغاز جوانی به دریانوردی وماجراهای دریایی وعلم دریا شناسی علاقه داشت.
در هنگام ورود کشتی پرسپولیس به بوشهر در عصر ناصرالدین شاه که ناخدا ابراهیم دریایی بوشهری سمت ناخدایی آن را به عهده گرفت،چند افسر وناخدای دیگر با او همکاریداشتند.ناخدا عباس که منصب کاپیتانی وناخدایی کشتی را داشت، به زبانهای انگلیسی وعربی وهندی وفارسی مسلط بود وعلاوه بر فنون دریانوردی به شعر وادب نیز بسیار علاقمند بود و اشعار فراوانی از او برجای مانده است.
شعرهای ناخدا عباس بیش تر مضمون های رثایی دارد ومعمولا برای بیان نوحه سینه زنی ومرثیه می سرود.او خود شعرها را می سرود واهنگ های شفاهی آنها را خود می ساخت وخود نیز در مراسم سینه زنی در میان دایره سینه زنان می خواند.صدایش گیرا وجذاب و نوحه هایش کم نظیر بود،چنانکه امروزه هم نوحه خوانان بوشهر از روش ها وحتی نوحه های او استفاده می کنند.
از نوحه های وی؛
شیعه شد ماه صفر زنید برسر
باناله وزاری در این ماتم سرا
هم زبهر حن وجد کبارش
هم نوگل زهرا حسین درکربلا
زینب امد بر سر نعش برادر
کای عزیزخواهر ولد شیر خدا
چشم بگشا وببین خواهرزارت
می برند سوی شام با شمر دغا
عابدزا توبر ناقه سوار است
غل به گردن او نمودند چرا
سر توبرسرنی همره ما بود
وین نعش تو مانده چرا در کربلا
روسوی نجف اورد وبگفتا
باب تاجدارم تو نیائی زچرا
بکشی تیغ وکشی کوفی وشامی
ابن سعد ملعون وشمر بی حیا
روحش شاد