✍پروانه سویچ
شروه/اواز محلی غمگین درمایه دشتی:
شروه اواز محلی غمگینی در مایه دشتی زیر دستگاه شور که به صورت منفرد با صدایی اندوهبار وپرغم خوانده می شود.
وجه تسمیه شروه از کلمه شرفه به معنی صدا واهنگ حرکت پا گرفته شده است ودر فارسی شرفا،شرفک، شرفاک، شربه ودر شهرستان لار شلوا می باشد. شروه را با شعر دوبیتی یا ترانه همراه می کنند ومی خوانند وتنهاسازی که می تواند ان را همراهی کند “نی” است.
ترانه های فایز، مفتون؛باکی،نادم ودیگر شاعران دوبیتی پرداز را در شروه می خوانند.
شروه بیانگر احساسات غم الود واندوه نهفته مردم این سامان است.