دوبیتی های اوسرامد تمام ترانه های نواحی منطقه جنوب است.
در کردوان یکی از روستاهای منطقه دشتی در استان بوشهر چشم به جهان گشود وتحصیلات مقدماتی خود را در کردوان وروستای بردخون ودر مکتب خانه های محل ،زیر نظر مکتب داران محلی به پایان رساند.
در جوانی براثر ظهور عشقی اتشین در دلش به سرودن ترانه پرداخت.
افسانه عشق فایز به پری وازدواج آن دو با هم وسپس جداشدن فایز از وی،از جمله افسانه های واهی وعامیانه ای است که هنوز هم در بین مردم رایج است.
منبع این ماجرای عاشقانه خیالی را در اشعار او یافته اند.به ویژه اشعاری که هنگام جدا شدن وی از پری است.
“پری پیکر بت عیسی پرستم”
به یک نظاره دل بردی ز دستم”
پری برگرد وبا ما مهربان شو”
که من دین مسلمانی شکستم”
وفات فایز در هشتاد سالگی در ۱۳۳۰ق و ۱۲۹۸ش در قریه گز درازی روی داده وجنازه اش را به نجف اشرف منتقل نموده اند.
شعر فایز با اواز غم انگیز ودلاویز (شروه) مناسبت وهمراهی بسیار دارد.