*جاده ایی که جان می گیرد و مسئولین را خواب*
___
قسمت اول:
مسیر جاده ا یی (کمتر از 14 کیلومتری) آبدان به دوراهک در دهه چهل شمسی برای تردد هر روز ده ماشین ساخته شد و با گذشت بیش از شش دهه تنها تغییری که بر روی این مسیر انجام شده یک آسفالت می باشد که ای کاش این اتفاق هم نبود که نامش فقط آسفالت است و….
*برویم سر اصل مطلب:*
جاده پر تردد آبدان به دوراهک (قسمتی از مسیر بهسازی و توسعه داده شده) بکی از پر ترددترین مسیرهای کشور می باشد. مسیری که باید گفت بیش از 70٪ محموله های سبک و سنگین منطقه صنعتی حوزه پارس جنوبی و گذرگاه استانهای شمال به جنوب کشور می باشد. در این مسیر 14کیلو متری که به عنوان *جاده و مسیر مرگ* شهره یافته در کمتر هفته ایی است که شاهد حادثه و سانحه مرگبار نباشیم،( در کمتر از یک هفته در آذرماه امسال بر اثر واژگونی دو نفر فوتی و بیش از ده نفر مصدوم داشته ایم.) *نمی خواهم و مایل نیستم غمنامه بنویسم، ولی هفته پیش، خود سر صحنه تصادف رسیدم که مادری در سانحه فوت نموده بود و کودک هفت هشت ساله ایی که خود هم زخمی بود، چنان به جسد بی جان مادر چسپانده بود و فریاد مامان مامان سر می داد که دل همه را کباب می کرد*.
در این مسیر پر تردد بدون هیچ علائم هشداری و گارد ریل (حاشیه پل وابنیه)، عدم شانه خاکی و نامناسب بودن سطح آسفالت وووو باعث شده که هر راننده تازه وارد به این مسیر و راننده های بومی با دعا و ثنا خود را به دوراهک برسانند و به نوعی خود را از مهلکه مرگبار نجات بدهند.
سوال و پرسش این است؟؟؟
*منطقه ویژه، دهها شرکت پتروشیمی مستقر در حوزه نفت و گاز و شورای راهبردی* که در قبال مسئولیت های اجتماعی از این مسیر بهره می برند، آیا برایشان جان این انسانها مهم نبوده و نیست؟ مگر از همین مسیر شبانه روز بالغ بر صدها محموله سبک و سنگین برای امورات شما حمل نمی شود؟ پس بی توجهی شما و بی تفاوتی مسئولین کشوری، استانی و شهرستانی تا کی و کجا باید ادامه داشته باشد؟ اگر منتظر دست غیبی یا معجزه ایی هستید، نمی دانم، ولی همین قدر بگویم که هر سانحه و اتفاق ناگواری (اعم از جرح و فوتی) در این مسیر، تلنگری به شما می باشد تا وجدانتان بیدار و فرض بر این داشته باشید که این اتفاقات ناگوار برای شما و خانواده اتان پیش آمده است.
در گزارش بعدی مفصل تر از این مسیر مرگبار خواهم نوشت، شاید شاید صدای رسانه خبری آبدان دانش به سمع و نظر یک مسئولی برسد.
خدایا شاهد باش،
بارها در این موضوع قلم زده ام و باز هم می گویم و می نویسم
دلم می سوزد و کاری زدستم بر نمی آید
__
دهم اذرماه1404
الهی به امید تو
خبرنگار آبدان دانش

_